دانشجوی فرخفال روزت فرخنده بادا

بایسته است مراکز آموزش عالی اهتمام ویژه‏ای مصروف ثبت و ضبط و انتشار تاریخچه ظهور و بالندگی و پویایی خود بکنند. البته این تاریخچه نباید وصف رئیس و سرپرست و هیئت رئیسه باشد. تقدیر از مدیران کاری حسنه است، ولی باید به کارکرد کارمندان و اساتید هم توجه داشت و بی‏حُب  و بُغض فراز و نشیب‏های هر دانشگاه را مستندنگاری کرد.

بایسته است در این تاریخچه مراحل رشد هر مجموعه و دستاوردهای آنها با ذکر موانع و مشکلات تبیین شود. طبیعتاً آمار ارائه شده در این مجموعه باید واقعی و به دوره از تبلیغ افراد باشد. توجه به عکس و اسناد در این کار خاص بسیار مهم می‏باشد. مصاحبه با اولین‏ها و برترین‏ها توصیه می‏شود. شایسته است فعالیت هیئت موسس هر دانشگاه به طور خاص مستندنگاری گردد. پیشنهاد دیگر تاکید بر بررسی تاثیر مراکز دانشگاهی کاشمر بر ساختار منطقه بود. همین نکته می‏تواند از منظر جامعه‏شناسی، گذر کاشمر به عنوان یک شهر سنتی را از دهه شصت تاکنون به عنوان یک شهر تغییر یافته و در حال حرکت به مدرنیته، نشان بدهد.

حضور عنصر دانشجو و بحث دانشگاه باعث پویایی و بالندگی هر منطقه می‏شود. یقین بانک‏ها گواه این مهم هستند که با حضور اولین دانشجو، یک چرخه مالی قابل توجهی در سپهر مالی کاشمر جریان گرفت. تا اواخر دهه هشتاد شاهد حضور دانشجویان غیر بومی در منطقه بودیم. شاید کسی باورش نشود که روزگاری قریب 500 دانشجو از خطه شمال در کاشمر تحصیل می‏کردند. از تبریز و کرمانشاه و سنندج در این دیار افرادی مشغول به تحصیل بودند. حضور این قبیل خرده فرهنگ‏ها باعث تغییر ساختار فرهنگی شهر ‏شد. هم اینک یکی از دانشگاه‏های دیارمان پذیرای دانشجو خارجی است.

در کنار این مهم هر دانشگاه دارای فضاهای؛ آموزشی، پژوهشی، ورزشی، فرهنگی و اداری است. ساخت این همه باعث اشتغالزایی قابل توجهی ‏شد. دانشجویان غیربومی نیازمند مسکن بودند. سیستم حمل و نقل درون و برون شهری با مشتریان جدیدی مواجه شده بود. بقالی‏ها و سوپرمارکت‏ها باید باب ذائقه این قشر پویا یعنی دانشجویان خود را توسعه می‏دادند. حوزه‏های عمومی نظیر کافه‏ها و باشگاه‏ها برابر نیاز این قشر بیشتر و بیشتر شدند. اولین کتابفروشی‏های جدید برابر نیاز قشر دانشگاهی در کاشمر فعالیتشان را آغاز کردند. حتی مشاغل جدیدی نظیر تایپ و تکثیر در شهر ظاهر شدند.

از منظر سیاسی هم شاهد تاثیر عنصر دانشجو هستیم. این قشر فرهیخته توانست با راه‏اندازی انواع تشکل‏ها در باغ سیاست ترشیز و کاشمر حاضر شود و به عنوان رکنی موثر ایفای نقش کند. البته این حضور در گذر زمان پر فراز و نشیب بود. دانشجویان در تشکل‏های مذهبی، نوع دوستانه، علمی و دوستدار طبیعت و فرهنگ و مسایل اجتماعی حضوری درخشان داشتند. در سپهر مدیریتی کاشمر و ترشیز و حتی استان و بسیاری از جاهای کشور شاهد استقرار مدیرانی هستیم که روزگاری دانشجوی مراکز آموزش عالی کاشمر بودند. در آن یادداشت بر شناخت دغدغه‏های دانشجویان تاکید شده بود.

دانشجو چه بومی و یا غیر بومی با حضور در دانشگاه صاحب تشخصی خاص می‏شود. این فرد آرمانگراست و می‏خواهد به خوبی بدرخشد. در کنار درس و تحصیل هر یک پیگیر دغدغه‏هایشان می‏شوند. قاطبه دانشجویان روحیه پرسشگرایانه‏ای دارند. می‏خواهند بهترین‏ها را داشته باشند. شاید بزرگترین دغدغه هر دانشجو وضعیت رفاهی و بحث سرگرمی و نحوه پر کردن اوقات فراغت باشد. البته از زمستان سال قبل و ظهور و گسترش کووید نوزده و حکایت کرونا، شاهد آموزش و امتحان مجازی هستیم. البته شاید حضور فیزیکی دانشجو در دانشگاه کمرنگ شده باشد، ولی همچنان ضلع اصلی  هر مرکز آموزش عالی محسوب می‏شود.

 کاش ارکان مدیریتی شهرستان به دغدغه‏های دانشجویان در دوره کرونا و روزگار پساکرونا بیش از پیش توجه بکنند. به نظر شما کتابخانه‏های دانشگاه‏های دیارمان چه حال و هوایی دارند؟ به نظر شما به چه میزان کتاب‏های روز علمی و غیرعلمی را برای دانشجویان و اساتید فراهم می‏کنند؟ مجموعه‏های فرهنگی به چه میزان برای قشر دانشجو برنامه‏ریزی می‏کنند؟ در سال چند کرسی آزاد اندیشی در مراکز آموزش عالی دیارمان برگزار می‏شود؟ به چه میزان ارکان مدیریتی شهرستان در میان دانشجویان حاضر می‏شوند و با آنان نشست‏وبرخاست دارند؟ چرا سیاسیون در ایام انتخابات حواسشان به رای دانشجو هست و در غیر آن کمتر دغدغه دانشجو را دارند؟

واضح و مبرهن است که روی کاغذ همه چیز عالی است. در دوره پیش از کرونا دانشجو می‏خواست خوابگاه خوبی داشته باشد، سلف سرویس مرتبی داشته باشد، غذایش با کیفیت باشد، سرویس ایاب و ذهابش مطلوب باشد. دانشگاهش مطرح باشد و خیلی از این باشدها و نباشدها را پیگیر بود. در دوره کرونا شاید این باشد و نباشدها به گونه‏ای دیگر شده باشد. باید به این خواسته‏ها احترام گذاشت. دانشجو می‏خواهد در زیر این آسمان آبی در این ارض کاشمر نقشی خاص ایفا بکند. بایسته است دغدغه‏های این قشر دغدغه‏مند به طور جدی مدنظر قرار بگیرد.  قریب ده درصد جمعیت شهر را دانشجویان تشکیل می‏دهند.  دانشجو روزت فرخنده بادا.