اختلال استرس حاد(ASD)چیست؟

گاهی اختلال روانی باعث بروز مشکلات جدی، بر توانایی فرد در محیط کار و یا در کارکرد های روزمره فرد می گردد. اختلال(PTSD) به صورتی است که همان سانحه و تجارب آن، به شکل تکرار در ذهن فرد تداعی شده و باعث می‌شود که فرد احساس کند همان اتفاق در حال رخ دادن است که می‌تواند بسیار آزاردهنده و باعث رنجش روح و روان آدمی گردد. احساس ناامیدی یا احساس گناه، فوبی یا ترس، عصبانیت، بی حوصلگی عدم تمرکز واکنش‌های احساسی، می تواند از جمله عوارض این اختلال باشد همچنین گاهی پرخاشگری، اختلال در خواب، رفتارهای خطرناک، تمایل به سمت مصرف الکل و مواد مخدر نیز در افراد مبتلا به اختلال پس از سانحه گزارش شده است. همچنین از دیگر عوارض و علائم (PTSD) می تواند احساسات مربوط به خودکشی، احساس انزوای اجتماعی, سوء مصرف مواد، حملات پانیک، افسردگی و ناتوانی در برقراری ارتباط اجتماعی را نام برد. گاهی این مشکلات تا کمتر از سه ماه فرد را دچار مشکل می کند و گاهی ممکن است شش ماه یا بیشتر علائم فوق در شخص تداوم داشته باشد که در این صورت فرد نیاز به ارائه خدمات مشاوره بالینی و درمانی دارد اما اختلال استرس حاد یا (ASD)، تجربه مواجهه با یک اتفاق غیر منتظره، اما نه با شدت زیاد بلکه خیلی کمتر از (PTSD) است و می تواند در مدت زمان کوتاهی علائم اختلال و اثرات آن به کلی از بین برود و یا چند هفته طول بکشد.

 به طورکلی در اختلال(ASD) ممکن است شروع استرس، سه روز طول بکشد و یا درکمتر از یک ماه پس از سانحه بروز کند و فرد در یک دوره یک ماهه به حالت عادی برگشته و می‌تواند به زندگی روزمره خود ادامه دهد. خطر مواجه شدن با مرگ خود یا دیگران می تواند از عوامل دیگر این اختلال باشد. در یک تحقیق مشخص شد، ۶ تا ۳۳ درصد افرادی که درگیر چنین وقایعی می‌شوند دچار(ASD) شده‌اند و این میزان بستگی به شدت و میزان حادثه دارد همچنین افراد با سابقه (PTSD) و(ASD) یا سابقه انواع خاصی از مشکلات روحی و افراد با علائم متمایز کننده در حادثه های آسیب زننده، بیشتر مستعد این اختلال هستند همچنین ممکن است فرد در اثر تجربه چندین حادثه، دچار فراموشی متمایز کننده گردد. اغلب افراد دارای این اختلال، جهت درمان و بهبود، نیاز به مراجعه به روانپزشک و متخصصان روانشناسی ندارند مگر در مواردی که بیشتر از یک ماه بهبودی حاصل نشود، جهت انجام اقدامات پیشگیرانه تا حصول بهبودی لازم است از یادآوری مکان ها، زمان ها، اشیا، فعالیت‌ها و اندیشه‌ها و احساساتی که باعث تشدید حالات این اختلال می گردد جلوگیری نموده، تا شخص بتواند بتدریج به زندگی عادی خود بازگردد.